Ron Bezemer, scandinavist - literair vertaler

En dag om året

En dag om året borde alla låtsas,
att döden vilar i ett vitt schatull.
Inga stora illusioner krossas,
och ingen skjuts för några dollars skull.

Världskatastrofen sover lugnt och stilla
emellan lakan på ett snyggt hotell.
Inget rep gör någon broder illa,
och ingen syster slumrar vid ett slutet spjäll.

Inga män blir plötsligt sönderbrända
och ingen dör på gatorna just då.
Visst är det lögn, det kan väl hända.
Jag säger bara: Vi kan väl låtsas så.

Stig Dagerman in: Arbetaren, (23 februari 1952)

Eén dag per jaar

Eén dag per jaar doen wij alsof het leven
de dood heeft opsloten in 't gevang.
Geen enkel ideaal is door ons opgegeven,
voor roof of moord op straat is niemand bang.

De rampen van de wereld slapen stil en zacht
tussen de lakens in een prachtig huis.
Geen mens wordt er gemarteld of verkracht
en geen van onze vrouwen zit ooit eenzaam thuis.

Geen mensen komen om bij branden
en niemand bijt er stervend in het stof.
Eén grote leugen, 't gebeurt in alle landen.
Ik zeg alleen: laten wij doen alsof.

© Vertaling: Ron Bezemer, 2006)

I rörelse

Den mätta dagen, den är aldrig störst.
Den bästa dagen är en dag av törst.

Nog finns det mål och mening i vår färd -
men det är vägen, som är mödan värd.

Det bästa målet är en nattlång rast,
där elden tänds och brödet bryts i hast.

På ställen, där man sover blott en gång,
blir sömnen trygg och drömmen full av sång.

Bryt upp, bryt upp! Den nya dagen gryr.
Oändligt är vårt stora äventyr.

Karin Boye, in: Härdarna (1927)

In beweging

Tevreden dagen, die zijn nimmer groot.
De beste dag heeft dorst en ademnood.

Ons reisdoel heeft wel een betekenis –
maar ’t is de weg erheen die er de zin van is.

Het mooiste doel is rust, een lange nacht:
waar haardvuur brandt en brood wordt rondgebracht.

Daar waar de slaap je slechts heel zelden ziet,
daar slaap je veilig in en droomt een liefdeslied.

Ontwaakt, ontwaakt! De nieuwe dag breekt aan.
Ons grote avontuur zal almaar verdergaan.

(© Vertaling: Ron Bezemer, 2007)

Så ler bara den

Der var ett sånt vackert väder,
då såg jag en blick som log
Och jag vet inte hur men den skar mej
så hela min glädje dog.

Den var yster och ung så det lyste.
Dock visst jag skälvande klart
att så ler bara den som ska lämna
den blommande jorden snart.

Nils Ferlin, in: Från mitt ekorrhjul (1957).

Zo lacht slechts degene

Het weer was blijmakend prachtig,
er lachten ogen naar mij.
En ik weet niet waarom het me raakte,
maar mijn blijdschap was plotsklaps voorbij.

`t Was een jong en onstuimig lachen.
Maar ik zag zo helder als glas
dat er zo alleen werd gelachen
door iemand die er straks niet meer was.

(© Vertaling: Ron Bezemer, 2014)

Innan ditt rike blev kartlagt

Det var bara tokar och dårar
som lyssnade på dig först.
Det var slavar och skökor och ogärningsmän
men då var ditt rike som störst.

Det var bara enkla själar
och själar på undantag.
Sen byggdes det katedraler
och kyrkor av alla de slag.

Och påvar det kom och präster
som tvistade om vart ord
du fällt på din korta vandring
på denna bullrande jord.

Men tokar det var och dårar
som lyssnade på dig först.
Det var innan ditt rike blev kartlagt
och då var ditt rike störst.

Nils Ferlin. In: Från mitt ekorrhjul (1957)

Voor uw rijk werd geannexeerd

Het waren slechts gekken en dwazen
die als eersten geloofden in u.
`t waren slaven, hoeren en dieven
toch was uw rijk mooier dan nu.

Het waren slechts simpele zielen
en zij zonder aanzien of macht.
Toen bouwde men kathedralen
en kerken vol weelde en pracht.

Er verschenen pausen en priesters
die twistten over elk woord
dat tijdens uw korte verblijf hier
ooit uit uw mond was gehoord.

Maar het waren de gekken en dwazen
die als eersten geloofden in u.
Voordat uw rijk werd geannexeerd
en het mooier was dan nu.

Jag vill att du ska komma nu!

Jag vill att du ska komma nu!
Jag vill att du ska komma nu genast!
Miniräknaren ska du ta med dej. Och Steinwayflygeln.
Du ska ta med dej plåster, magnecyl, eau de cologne och sanisept
en flaska Ramlösa en flaska gin en flaska whisky och
en tandborstmugg
en flaska Ajax och en storpack dormopan en krukväxt och
en pizza
och en respirator.
Jag vill att du ska komma nu genast!
Och ta mej med storm.
Du ska släcka takarmaturen.
Och tända kandelabrarna.
Du ska dra ur telefonjacken.
Och blåsa upp gummimadrasserna.
Du ska torka mina tårar och tala förstånd med mej.
När solen går ner bakom Operan.
Och det är dags att gå hem.
Då ska du komma till mej.
Med ditt hjärta.
Och ditt jaktgevär.
Så att jag aldrig mera tappar fattningen.
I ett smakfullt inrett vardagsrum.
Så att jag aldrig mera står på fönsterblecket.
Och verkar lite korkad.
Med en törnros i min hand.
Så att jag aldrig mera kryper genom tunnelbanorna.
Med en pinsam sång.
På mina spruckna läppar.
Du måste komma nu, du måste komma nu genast!
Helt enkelt därför att jag inte står ut annars.
Helt enkelt därför att det pockar på så förbannat.
Helt enkelt därför att jag är en helt vanlig kvinna.
Fullt frisk och måttligt överviktig.
Ganska huslig,
hjälpsam och nervös.
Snäll och rar och mycket rädd.
Med allmänna intressen och en slumrande litterär ådra.

Kristina Lugn
In: Bekantskap önskas med äldre bildad herre (1983)

Ik wil dat je nu komt!

Ik wil dat je nu komt!
Ik wil dat je nu onmiddellijk komt!
Je moet je zakcalculator meenemen.
En je Steinwayvleugel.
Je moet pleisters meebrengen, aspirines, eau de cologne en sanisept
een flesje Spa, een fles gin een fles whisky en
een mok voor mijn tandenborstel
een fles Ajax en een grote doos slaaptabletten, een kamerplant en
een pizza
en een beademingsapparaat.
Ik wil dat je nu onmiddellijk komt!
Jij moet nu onmiddellijk komen!
Om mij stormenderhand te veroveren.
Je moet het licht uitdoen.
En de kaarsen in de kandelaars aansteken.
Je moet de telefoon eruit trekken.
En de luchtbedden opblazen.
Je moet mijn tranen drogen en me tot rede brengen.
Als de zon ondergaat achter de Opera.
En het is tijd om naar huis te gaan.
Dan moet jij naar mij toe komen.
Met je hart.
En je jachtgeweer.
Zodat ik nooit meer mijn zelfbeheersing verlies.
In een smaakvol ingerichte woonkamer.
Zodat ik nooit meer op de dorpel van het raam ga staan.
En er een beetje dwaas uitzie.
Met een wilde roos in mijn hand.
Zodat ik nooit meer langs de rails van de metro kruip.
Met een droevig lied.
Op mijn gebarsten lippen.
Je moet nu komen, je moet nu onmiddellijk komen!
Domweg omdat ik het anders niet volhoud.
Domweg omdat het zo verdomd dringend is.
Domweg omdat ik een heel gewone vrouw ben.
Kerngezond en slechts een ietsje te zwaar.
Nogal huiselijk, behulpzaam en nerveus.
Lief en aardig en erg bang.
Met een brede belangstelling en een sluimerende dichtader.